Inmiddels is het vaste rechtspraak dat houders van een Europees merk, de inbreuk in één lidstaat aan de kaak kunnen stellen maar wel ineens in één procedure een Europees verbod kunnen krijgen. Een recente uitspraak van de rechtbank Den Haag over namaak Daniel Wellington horloges onderstreept dit nogmaals.
De Haagse Voorzieningenrechter oordeelde dat geen sprake is van rechtsverwerking als inschrijver een vraag heeft gesteld over het onderwerp waarover in kort geding wordt geklaagd. Hiermee wordt het belang voor een goede rechtsverwerkingsclausule in de aanbestedingsstukken onderstreept.
Met de invoering van de Wet civielrechtelijk bestuursverbod is per 1 juli 2016 de mogelijkheid gecreëerd om (voormalig) bestuurders van verenigingen, coöperaties, onderlinge waarborgmaatschappijen, N.V.'s, B.V.'s en stichtingen een bestuursverbod op te leggen voor de maximale duur van vijf jaar. Op 20 september 2018 zijn de eerste twee verboden ingeschreven in het door de Kamer van Koophandel (KvK) bijgehouden register.
Komt alsnog de opheffing van de mogelijkheid om de overdraagbaarheid of verpandbaarheid van (geld)vorderingen uit te sluiten? Het voorstel voor de “Wet opheffing verpandingsverboden” staat klaar om verder door het parlementaire wetgevingsproces te gaan. Wat houdt het wetsvoorstel in? Wat zijn verpandings- en overdraagbaarheidsverboden? Waarom wil de wetgever van die verboden eigenlijk af? Deze vragen zal ik hieronder bespreken.
Op 27 juni 2018 is de Wet modernisering faillissementsprocedure van kracht geworden. Vermoedelijk treedt deze wetswijziging per 1 januari 2019 in werking. Een van de belangrijke elementen van dit wetsvoorstel is de invoering van een ‘real-time’ insolventieregister. De problemen met het KEI-traject lijken echter tot vertraging van de invoering van het real-time insolventieregister te leiden.
De Europese Commissie heeft op 16 juli 2018 een nieuwe Gedragscode aangenomen voor een goed verloop van staatssteunprocedures. De nieuwe Gedragscode vervangt de Gedragscode uit 2009 en houdt rekening met het staatssteunmoderniseringsprogramma dat sindsdien door de Europese Commissie is ingevoerd.
Stel, een bank verstrekt aan een bedrijf een lening. De bank wil zeker zijn dat de lening en eventuele rente wordt terugbetaald. De bank verzoekt daarom het bedrijf om extra zekerheid. Ter zekerheid van terugbetaling kan een pandrecht worden gevestigd op aandelen. Als het bedrijf zijn betalingsverplichtingen niet nakomt, kan de bank overgaan tot uitwinning van het pandrecht. De bank kan dan de aandelen verkopen om vervolgens uit de opbrengst de verschuldigde bedragen te voldoen. Hieronder zal ik kort ingaan op de mogelijkheden om een dergelijk pandrecht uit te winnen, de eventuele rol van een blokkeringsregeling (een in de statuten afgesproken beperking van verkoop van aandelen) en een recente uitspraak van de Hoge Raad over de impact die een blokkeringsregeling heeft op de uitwinning.
Een van de aanbestedingsregels waar je als inkoper bij het plaatsen van een overheidsopdracht wel eens tegenaan loopt is het clusterverbod. Het kan doelmatig zijn bepaalde opdrachten bij één opdrachtnemer weg te zetten. Het clusterverbod lijkt dit te verbieden, maar met de juiste motivering is samenvoegen toegestaan. In dit artikel bespreek ik aan de hand van een recente uitspraak wanneer samenvoegen is toegestaan en waar de motivering voor samenvoegen aan moet voldoen.
De Autoriteit Consument en Markt (ACM) heeft op 21 juni 2018 een overname goedgekeurd van een zorgaanbieder in Zeeuws-Vlaanderen. Opmerkelijk aan het besluit is dat de goedkeuring tot is stand gekomen na een beroep op het zogenoemde ‘reddingsfusieverweer’ (‘failing firm defence’). Bij een geslaagd beroep op een dergelijk verweer kan een overname die de mededinging in beginsel beperkt toch tot stand komen omdat één van de betrokken ondernemingen in financiële moeilijkheden verkeert (failing firm).
De Autoriteit Consument & Markt (ACM) heeft een marktonderzoek gestart naar appwinkels. De ACM wil meer inzicht krijgen in de (on)mogelijkheden voor appaanbieders om hun applicaties te verkopen via de appwinkels van Apple (iOS-platform) en Google (Android-platform).
Bij branchebeschermingsafspraken komt een vastgoedeigenaar met zijn koper (of huurder) van winkelruimte overeen dat hij in een winkelcentrum geen ruimten zal verhuren of verkopen aan een met de koper (huurder) concurrerende onderneming. Branchebeschermingsovereenkomsten kunnen in strijd zijn met het kartelverbod, zoals Lidl betoogt in een nog lopende zaak bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Bij verticale prijsafspraken verbindt de distributeur of franchisenemer zich ten opzichte van de leverancier (franchisegever) om bepaalde minimumprijzen te hanteren. Zulke overeenkomsten zijn in de regel nietig vanwege strijd met het kartelverbod, zoals blijkt uit recente rechtspraak en besluiten van de Commissie.
